Introductie

En toen sprak een stem… ‘In een welke wereld, in welke beschaving, cultuur, maatschappij, toestand of hoedanigheid je je ook bevindt… zul je jeZelf weer terug moeten vinden... Hoe uitzichtloos je toestand ook zal zijn of mag lijken, hoe pijnlijk iets is, hoe radeloos je ook mag zijn, overal zit een gat in en in dat gat vind je de doorgang naar je Hart. In dat gat hervind je jeZelf als de levende Liefde en in dat gat heerst Vrede en Vrijheid. De Vrede en Vrijheid van je Ware Stralende Natuur…

.

Deel I (Fragmenten uit een interview met Randolph)

Exoterisch, esoterisch, realisatie…

Ik weet niet of je het ooit hebt beseft, maar alles wat een mens doet - iedere spirituele beweging of doorgave -, heeft een exoterische versie, een esoterische versie en een Realisatie versie… Exoterisch betekent oppervlakkige kennis gericht op algemene ideeën en inzichten die gebaseerd zijn op consensus ‘van buitenaf’ en niet afkomstig zijn uit ‘het eigen innerlijk’. De exoterische benadering past goed bij de ontwikkeling van het collectieve bewustzijn. Esoterisch betekent zelf ontdekte diepere kennis gebaseerd of gericht op ideeën, inzichten en ervaringen die afkomstig zijn van ‘innerlijke wijsheid’. De esoterische benadering past goed bij de ontwikkeling van het individuele bewustzijn. En dan is er nog een Realisatie doorgave. Zelfrealisatie of Zelfverwerkelijking betreft het versmelten met of het worden overgenomen door een geopenbaarde nieuwe ruimere werkelijkheid. “Satsang is bedoeld voor Zelfrealisatie”… De realisatie benadering past goed bij de ontwikkeling van het Universele bewustzijn en het opgaan in het Absolute. Zo gebruikt men tegenwoordig Satsang niet alleen voor Zelfrealisatie, maar benadert men Satsang helaas ook exoterisch en esoterisch, terwijl Satsang eigenlijk bedoelt is voor Zelfrealisatie. We zullen alle drie de benaderingen eerst even globaal behandelen, zodat je al gauw het verschil kunt herkennen, waarna we vervolgens kunnen ingaan op ‘wat Satsang nu werkelijk is en inhoudt’ We beginnen eerst met Satsang voor Zelfrealisatie, dat waar Satsang notabene voor bedoeld is… Een van de leermeesters uit het Directe Pad van mijn traditie, Ramana Maharshi, omschreef Satsang ooit als volgt: “Satsang betekent samen zijn met Sat, de Waarheid. Een nog betere omschrijving voor Satsanga (satsang) is samen zijn met de ongemanifesteerde Waarheid (Satya). Maar omdat slechts weinigen hiertoe in staat zijn doet men het één na beste; samen zijn met de gemanifesteerde Waarheid - hetgeen de Guru is...” (Wanneer het komende stukje te moeilijk voor je is, sla je het gewoon over en begin je bij de volgende alinea)

De realisatie benadering…

Satsang of Sat-sang betekent in eerste instantie ‘associatie’ of ‘vereenzelviging’ (sang) met de ongemanifesteerde Waarheid die je van nature bent. Wanneer we sat associëren met de Zijnstoestand of het gemanifesteerde, dan associëren we het Satya met Niet- Zijn of het ongemanifesteerde. In het Sanskriet staat ‘ya’ namelijk o.a. voor ‘niet’. Vandaar dat we de bijeenkomsten van het Direct Pad (Aparka) betreffende je ongemanifesteerde Ware Natuur, Satyasang of Satya Satsang zijn gaan noemen. Satya Satsang betreft het traject van de oplossing van het middellijke Zijn in het Onmiddellijke Absolute Niet-zijn. Wanneer dit daadwerkelijk is gerealiseerd, iedere identificatie is verdwenen en je volledig door het Absoluut Stralende over bent overgenomen, spreken we van Moksha of Bevrijding. Omdat Satya, Niet-zijn, ofwel je ongemanifesteerde Ware Natuur en dus ook Satya Satsang voor de meeste mensen in het begin te subtiel en te direct is, ontgaat je de Onmiddellijkheid van je Ware Natuur en rest de middellijke benadering d.w.z. Sat-sang. De middellijke benadering van Satsang houdt de vereenzelviging met het gemanifesteerde Zijn in, waarna deze alsnog in zijn ongemanifesteerde Absolute Natuur kan opgaan. Terwijl er in Satya Satsang enkel naar het Absolute wordt verwezen, wordt er in Satsang naar het (Gewaar)Zijn verwezen.

Open satsang…

In Open Satsang wordt er nooit (lager) dan vanuit het gemanifesteerde Zijn vertrokken en naar het gemanifesteerde Zijn verwezen. Sat-sang betreft immers de vereenzelviging met Zijn en nooit met iets in Zijn. Wanneer dit niet het geval is hebben we niet te maken met Sat-sang voor Zelfrealisatie, maar zijn we afgezakt naar een esoterische benadering ervan en betreft het eigenlijk geen Sat-sang meer… “Wanneer in de volgende stap van je individuele ont- wikkeling Universaliteit uitblijft, treedt er een ‘verzuring’ van individualiteit op.”

De esoterische benadering…

Wanneer satsang esoterisch wordt behandelt, houden mensen zich niet alleen bezig met ervaarbaarheid, maar vertrekken mensen ook vanuit een (ervaarbaar) standpunt of een aangenomen identiteit. Ik zet het woord ‘ervaarbaar’ tussen aanhalingstekens, omdat bij de meeste mensen hun vertrekpunt of identiteit helemaal niet duidelijk is en volledig overzien wordt. Een van mijn leermeesters sprak over transparante ‘ikken’. In dat geval schrijf ik satsang dan ook met een kleine ‘s’. In esoterische benaderingen van satsang gaan mensen alleen, met elkaar of onder leiding van een coach-achtig type, allerlei oefeningen doen om tot meer innerlijke kennis te komen en vaak met het idee om meer grip op hun leven te krijgen. Wat er eigenlijk gebeurt, is dat mensen via een esoterische benadering van satsang hun individualiteit ontwikkelen. Terwijl exoterische benaderingen voortkomen vanuit het collectief, het massabewustzijn, zijn esoterische benaderingen meestal het paradepaardje van individueel bewustzijn. En als de begeleiding niet juist is, gaan mensen hun individualiteit niet alleen ontwikkelen, maar ook ‘inwikkelen’. Je wordt dan een ‘ingewikkeld’ individu. De volgende stap in je ont-wikkeling (in tegenstelling tot je in- wikkeling), is niet nog meer individualiteit ten toon spreiden, maar is Universaliteit. Wanneer in de volgende stap van je individuele ont-wikkeling Universaliteit uitblijft, treedt er een ‘verzuring’ van individualiteit op. Je kent het wel, al die overbewuste betweterige ‘wijsheidstypes’. Ze hebben hun ‘individuele houdbaarheidsdatum overschreden’. Heb je je individualiteit bedorven, dan ga je op allerlei manier vervormde en verworongen trekjes vertonen. Wat niet alleen heel zuur is voor jezelf, maar ook je omgeving. Steeds meer mensen gaan met een boog om je heen lopen (ook al heb je dat meestal zelf niet in de gaten). Je hebt er zelfs mensen bij die ‘een doelbewuste schepper’ van hun eigen werkelijkheid willen worden. Hoe ver kun je in je inwikkelende individualiteitstrip gaan? Je zou dan van Aham-kara (de ‘ik-ben-doener’) in het kwadraat kunnen spreken, want ook al berust in de esoterische benaderingen je kennis op eigen ervaring, toch voedt deze kennis enkel het illusoire standpunt waar je telkens uit vertrekt. Vandaar dat dit in mijn traditie ‘excercises in self-deception’ wordt genoemd. Je zou deze mensen met recht ‘doe-het-zelfvers’ kunnen noemen. Men doet-het-zelf en men vertrekt vanuit een ‘zelf’. Men ziet consequent over het hoofd waar men uit vertrekt. Het is je transparante vertrekpunt of de blinde vlek van waar uit esoterische ingestelde mensen vertrekken die je een klassieke valkuil kunt noemen. Steevast trapt iedere ‘doe-het-zelver’ hierin, totdat het ‘doe-het-zelven’ volledig vastloopt en men bereid is om een leermeester te raadplegen die je op de klassieke blinde vlek van je vertrekpunt binnen Gewaarzijn wijst. Helaas is bij de meeste mensen dan hoogstwaarschijnlijk het merendeel van hun leven al verstreken of als je pech hebt, heeft de begeleidende coach zelf nog zijn blinde vlek, waarmee hij anderen enkel in hun blinde vlek bevestigd en deze versterkt. De ene blinde, die de andere blinde probeert te helpen. Het is niet voor niets dat de Avadhuta Gita begint met: “By the grace of the Divine the desire for Liberation arises in the hearts of wise men, which relieves them of all the fearful states of mind.” Wanneer een satsang exoterisch wordt behandeld, wordt deze meestal door een ‘wetende’ geleid en worden er online en offline allerlei teksten en heilige geschriften voor gedragen, behandeld en bestudeerd en tot kennis gemaakt. Exoterische satsang is gebaseerd en gericht op ideeën, inzichten, refereerbaar en geprojecteerd materiaal, welke mentaal of gevoelsmatig worden verzameld, geordend en ondergebracht in een systeem van ‘collectieve normen en waarden’. Via het vraag-en-antwoord spelletje met een ‘wijze’ of ‘wetende’, probeert men vanuit zijn illusoire persoonlijkheid de voorgespiegelde antwoorden omtrent spiritualiteit en zelfrealisatie tot een collectief begrijpbare en grijpbare realiteit te maken. Met als resultaat dat men enkel nog vaster in allerlei referentiekaders komt te zitten, maar met name in de illusoire identiteit van waar men uit vertrekt. Tegenwoordig bestaan er op het internet zelfs allerlei satsang- en Advaita Vedanta-achtige cursussen om tot kennis te komen en zie je hele discussieplatforms en forums ontstaan, waarin de één het nog beter ‘weet’ als de ander. Hoe ver kan een mens van zichzelf verdwaald raken?

Satsang voor Zelfrealisatie…

Gelukkig bestaat zelfs tegenwoordig nog Satsang als Realisatie-traject. Het is het Zelfrealisatie-traject waar Satsang notabene ooit voor was bedoeld. Alexander Smit heeft hieromtrent ooit het volgende geschreven: Alexander Smit: “De kennis die ik heb werd me gegeven door mijn Leermeester Sri Nisargadatta Maharaj. Dit is de kennis (Kennendheid) die mij gegeven is en die ik ben. Wat ik gedaan heb vanaf 1978 is deze Kennis doorgeven aan diegenen die waarachtig op zoek zijn naar ‘Kennis’ (Kennendheid). Ik heb me niet beziggehouden met naam maken, grote aantallen boeken publiceren en mezelf propageren. In feite ben ik volmaakt onbelangrijk en slechts een schakel in de Traditie. Mijn zorg is dat de 'Kennis' waarachtig en in al zijn volheid en glorie wordt doorgegeven. Ik kom uit een grote Traditie, een spirituele familie, ik zal nooit iets anders doen dan wat ik nu doe: het doorgeven van ‘Kennis’. Het stemt me droevig te zien hoe deze ‘Kennis’ verloren gaat en in kracht afneemt door commerciële doeleinden, persoonlijke belangen en oppervlakkigheden. Deze Kennis is dieper dan de diepste oceaan, fragieler dan de vleugels van een vlinder en subtieler dan het fijnste parfum. Wat ik zeg, kan niet herhaald worden. Er is een gezegde in India: ‘muziek, koken en een turban zijn nooit twee keer hetzelfde.’ Ik beschouw mijn gesprekken als muziek, de volgende keer kan het misschien beter, misschien slechter zijn, maar nooit hetzelfde. Het kan nooit op dezelfde manier gezegd of herhaald worden. Dát het op zoveel verschillende manieren steeds weer herhaald kan worden, is een waar wonder en houdt me niet alleen in leven, maar verrijkt mijn leven al eeuwen. Het manifest maken van deze Kennis is als een gift van een bloem aan een tuin. Jullie zijn de tuin...”. “Het eerste wat je in Satsang ontdekt is dat er geen ‘ik’. ‘persoon’ of ‘persoonlijkheid’ is”…

Het eerste wat je in Satsang (voor Zelfrealisatie) ontdekt is dat er geen ‘ik’. ‘persoon’ of ‘persoonlijkheid’ is. Denk nu niet dat als je dit weet dat je hier dan enorm mee bent opgeschoten, het moet van je kop tot je voeten zijn gezien. Je moet het niet alleen exoterisch en esoterisch ontdekt en herkend hebben, je ‘afwezigheid als ik’ moet niet alleen volledig doorzien en doorleeft zijn, het illusoire dient wis en waarachtig volledig opgebrand te zijn. Alles wat je ooit vanuit het illusoire standpunt van een ‘ik’ of een ‘persoon’ het leven in geworpen hebt, komt als een boemerang naar je terug. Inclusief al je bouwsels en luchtkastelen. Juist wanneer er een lacune ontstaat door de afwezigheid van een illusoire constructie als een ‘ik’ of een ‘persoonlijkheid’, ziet al het weerstane zijn kans om in die lacune, die afwezigheid, op te lossen. Als mensen de natuurlijkheid van dit gegeven niet herkennen en verstaan, gaan mensen weerstand bieden, keren terug naar het zoeken of gaan er op het moment van suprême zelfs vandoor.” “Maar zo je in je angst alleen haar vrede en haar genoegen zoeken zou”… Aanwezige: “Ik heb al heel veel mensen op het moment van suprême de benen zien nemen. Waarom eigenlijk? Is het alleen angst of is het ook iets anders?” Randolph: “Wanneer het Universele op het moment van suprême eindelijk op je deur klopt, doen de meeste mensen heel verrassend niet open. Ergens voelen ze dat bij de overname van het universele je persoonlijke leven voorbij is. Een universeel leven, betekent namelijk dat je niet meer dat leven krijgt, zoals je het persoonlijk wilt hebben. Het kondigt het einde aan van je persoonlijke ingerichte leven met al je belangen en verworvenheden. Klassiek ontstaat er dan bijvoorbeeld in religie het ‘Uw wil geschiedde’... Ik ken een mooi gedicht van Kahlil Gibran over Liefde, waarin deze persoonlijke opgave wordt aangekaart… Kahlil Gibran: “Toen zei Almitra: Spreek tot ons over liefde. En hij hief het hoofd en zag de mensen aan en er viel een diepe Stilte over hen. En met een grote stem zei hij: Wanneer de liefde wenkt, volg haar, al zijn haar wegen zwaar en steil. En zo haar vleugelen je omhullen, laat je gaan, al zou het zwaard, verborgen in haar veren, je verwonden. En zo zij tot je spreekt, geloof haar, ook al verstrooit haar stem je dromen, zoals de noordenwind je tuin verkeren doet in dorre woestenij. Want zo de liefde je kroont, zij kruisigt je ook. En al dient zij tot je groei, zij snoeit je evenzeer. En zo zij opstijgt tot je hoogste en je teerste takken streelt, die trillen in de zon, zij daalt ook af naar je wortelen en rukt hun houvast van de aarde los. Als korenschoven gaart zij je bijeen. Zij dorst je tot je naakt bent. Zij want je tot je vrij bent van het kaf. Zij maalt je tot je blank bent. Zij kneed je tot je buigzaam wordt; En geef je over aan haar heilig vuur, opdat je worden zult tot heilig brood voor Gods heilig feest. Al deze dingen doet de liefde, opdat je kennen moogt het verborgene van je hart en daardoor worden zult een deel van ’s levens hart. Maar zo je in je angst alleen haar vrede en haar genoegen zoeken zou, dan deed je beter je naaktheid te bedekken en van liefdes dorsvloer weg te gaan, de seizoenloze wereld in, waar je zult lachen, maar niet je volle lach, en wenen, maar niet al je tranen…” - Kahlil Gibran, de Profeet Randolph: “Maar zo je in je angst alleen haar vrede en haar genoegen zoeken zou…Wanneer je alleen daarvoor kiest, dan is dat een mooie verwoording van opgesloten zitten in je individualiteit, in je persoonlijk ingerichte spiegelwereld met zijn hoogwaardige spirituele normen en waarden, die inmiddels je zelfgecreëerde spiegelzalen en gevangenismuren vormen. Een andere reden om de realisatiedeur dicht te houden of weer dicht te gooien, zijn belangen. Wanneer het Universele je gaat over nemen, verdwijnt je uniciteit, je hang naar uniekheid en eigenheid. Dat gaat nog een stuk verder dan de herkenning dat er geen ‘ik’ of een ‘persoon’ is en het verdwijnen van alles wat je via het illusoire standpunt van een ‘ik’ of een ‘persoon’ het leven in geworpen hebt. Pas als je wis en waarachtig helemaal klaar bent met een uniek individu zijn, speciaal zijn, bijzonder zijn, ben je klaar voor de Universele stap in je ontwikkeling.” “De bevrijding is niet voor jezelf, maar van jezelf !” Aanwezige: “Hoe gaat die universele stap dan in zijn werking?” Randolph: “Het eerste wat satsang met je doet is je bevrijden van je collectieve of individuele constructies en overtuigingen, en vervolgens van wat je tot nu toe ‘jezelf’ hebt genoemd. In mijn traditie zeggen we dan ook: ‘De bevrijding is niet voor jezelf, maar van jezelf'! Eerst heffen we in satsang je referentiekaders op, vervolgens dat wat refereert. Als dat wat refereert er niet blijkt te zijn en volledig doorleeft in zijn zinsbegoocheling is opgebrand, dienen vanzelf je mentale- en emotionele- en intelligentie-constructies en geloofssystemen zich aan om weg te vallen. Alle muren storten neer of brokkelen af. Het tweede wat in Satsang vervolgens aan bod komt is de opheffing van je uniciteit door je Universaliteit. Hiervoor moet je al aardig zijn afgekickt van het collectieve bewustzijn en een maatschappij die individualisme op een hoog voetstuk heeft gezet en uniciteit, eigenheid en ‘specialisme’ dan ook voortdurend beloond. Heb je nog eigen belangen dan zullen deze in Universaliteit vanzelfsprekend van het levenstoneel verdwijnen. Wat betreft Satsang voor Zelfrealisatie is het ‘doe-het-zelven’ dus voorbij. Hier gebruikt men hier de leermeester niet langer als autoriteit. Het kenmerk van Zelfrealisatie is juist de afwezigheid van autoriteit, noch buiten je, noch binnen je. Het ‘vraag-en-antwoord spelletje’ is doorzien en wordt enkel nog gebruikt om de vraagsteller naar zijn uitgangspunt te leiden om hier zijn blinde vlek te boven te komen…” Aanwezige: “Waar komt Satsang oorspronkelijk vandaan?” Randolph: “Sinds mensenheugenis wordt er al Satsang (voor Zelfrealisatie) gegeven. Toen wij hier nog in berenvelletjes rondliepen, bestond er een het Oosten al een rijke hoogwaardige cultuur. Neem bijvoorbeeld mijn traditie. De Advaita Vedanta bestaat al minstens vijfduizend jaar. Gedurende die vijfduizendjaar heeft de Advaita Vedanta al vele cultuurschommelingen meegemaakt en heeft talloze mensen geholpen om niet alleen hun essentiële levensvragen onder ogen te komen, maar heeft ook vele ‘Zelfrealiseerden’ opgeleverd. Ook de mensheid in zijn huidige toestand verkeert in een roerige tijd waar vele spirituele zoekers naar wezenlijke antwoorden zoeken omtrent de essentie van hun bestaan en hun menszijn. Niet alleen ‘uiterlijk’ verandert voortdurend het wereldtoneel, maar ook ‘innerlijk’ liggen er enorme uitdagingen voor je klaar en komen mensen in allerlei identiteitscrisissen. Door al deze veranderingen worden mensen voortdurend wakker geschud, uit hun comfortzone gehaald en worden er impasses doorbroken.”

Ontwaken…

Omdat er in deze tijd op allerlei gebieden impasses worden doorbroken, maken momenteel veel mensen op spiritueel vlak doorbraken mee. Wanneer er zo’n plotseling doorbraak is, spreken we spiritueel gezien van een glimp of een ontwakingsmoment. Zo’n ontwakingsmoment kan door heftige innerlijke en uiterlijke omstandigheden na een lange intense zoektocht plaatsvinden, maar kan ook ‘out of the blue’ tot je komen. Na zo’n doorbraak of ontwakingsmoment is het vaak moeilijk om nog naar je ‘oude bestaanswijze’ terug te keren met zijn grijze conditioneringen en saaie ingeslepen patronen. Je ‘oude leven’ is ontoereikend voor wat je wis en waarachtig aan de horizon hebt zien gloren, maar wat je hebt gezien of ontdekt heeft zich meestal nog niet volledig doorgezet. Zo kunnen mensen meerdere ontwakingsmomenten beleven. Je zou kunnen zeggen dat ontwaking verschillende stadia heeft. Het eerste stadium wordt de pubertijd der verlichting genoemd. We leven in een hap snap tijd waarin mensen, zodra ze iets gezien hebben dit van de daken gaan schreeuwen of er hun zaakje van maken. In het tweede boek van mijn Meester Cheng trilogie, wordt zo’n ‘pubertijd der verlichting’ als volgt beschreven… “Verheerlijkt herken je je Zelf in alle geschriften. Ze spreken nu over ‘JOU’, en de afwezigheid van ‘jou’. Als een jong veulen in zijn eerste levensjaar vier je de herleving van DÁT. Je lichamen barsten van vreugde. Fonteinen van hartstochtelijk vuurwerk. Badend leef je in de bron van opwellend levenselixer. En als je het niet meer kunt ‘houden’, dan zou je - in een dwaze bui - van de daken kunnen schreeuwen dat je vrij bent, verlicht of Zelfgerealiseerd. Je danst, lacht, huilt, zingt en verstilt. Je stroomt over van liefde en deze stroom maakt alles los. Ze gaat waar ze nooit gaan kon en voert naar al die plaatsen die het daglicht nooit eerder hadden kunnen verdragen. Ook zie je de valkuil van de verheerlijking, het gevaar om ook maar één aangeboden idee op te pakken, of ergens waarde aan toe te kennen. Soms lijkt het erop alsof de realisatie een belang heeft. Al gauw herken je dat dit het obstakel is, dat de liefdesstroom om een illusoir ‘jij die er belang aan hecht’ heen laat buigen, in plaats van dat iedere vorm van ‘jij’ er door weggevaagd wordt.” Wat de meeste mensen niet beseffen, is dat zo’n ontwakingsmoment enkel het begin is van wat Zelfrealisatie genoemd wordt. Het bewustzijn bestaat nu eenmaal in zijn natuurlijke ordening uit een reeks onontkoombare wetmatigheden die een kosmisch web vormen en uitmonden in een heel scala aan staten en toestanden. En bij al die staten en toestanden behoren ook bepaalde menstypen of leerling- typen. Mijn oude leermeester Alexander Smit heeft ze netjes op een rij gezet, die ik in één van de artikelen van dit Satsangmagazine zal bespreken… Ik ga het eerst hebben over het ‘landen’ of stagneren in een bepaalde staat of toestand… Vele mensen zijn tevreden met reeds een kleine verandering. Wanneer je bewust of onbewust in een bepaalde staat of toestand blijft hangen, spreken wij van een valkuil. Er ligt nog een hele reeks klassieke valkuilen voor je klaar. Ik noem deze valkuilen klassiek, omdat deze valkuilen voor iemand die de hele weg heeft afgelegd nogal algemeen en duidelijk herkenbaar zijn. Wanneer deze valkuil doorzien en weer overwonnen wordt, spreken wij van een realisatie- of ontwakingsmoment. In plaats van klassieke valkuilen kun je het ook ‘struikelplekken’ noemen. Je ziet er talloze zielen struikelen en vele niet meer opstaan. Omdat de meest mensen hier blijven rondhangen veranderen de struikelplekken in uithangplekken, waar gelijkgestemden elkaar in hun stagnatie gaan bevestigen en ondersteunen en ontstaan er weer van die exoterische neigingen. Zo kun je op het internet een samenscholing van ideeën aantreffen over wat bijvoorbeeld Satsang en Advaita Vedanta is die door consensus tot spirituele norm verworden. Als iets door het (stagnerende) merendeel (van de mensen) wordt neergezet en bevestigd, dan wordt het al gauw tot een ‘waarheid’ gemaakt. Je zou dit principe zelf één van de klassieke valkuilen kunnen noemen. Neem bijvoorbeeld de uitleg die men in Wikipedia geeft over satsang…” Wikipedia: “Typerend bij satsang is dat er geschriften worden gelezen en dat er wordt geluisterd, nagedacht, gediscussieerd, op meningen wordt ingegaan, er wordt gemediteerd op de bron van deze woorden en dat er een manier wordt gevonden om de betekenis ervan in het dagelijkse leven toe te passen. Hedendaagse satsang- leraren in het Westen combineren vaak Oosterse filosofieën met methoden van de moderne psychologie.” Randolph: “Als dit geen exoterische uitleg van Satsang is, dan weet ik het niet meer. Deze uitleg is echt beschamend. En als dit een collectieve consensus krijgt, dan zie je al gauw dat dit de norm voor Satsang wordt.” “Het alsmaar verder uitbouwen van individualiteit en het erin opgesloten raken is een klassieke valkuil.”

2

3

SATSANG & DARSHAN MAGAZINE

WAT IS SATSANG?

PAGINA 2

Het eerste wat je in Satsang (voor Zelfrealisatie) ontdekt is dat er geen ‘ik’. ‘persoon’ of ‘persoonlijkheid’ is. Denk nu niet dat als je dit weet dat je hier dan enorm mee bent opgeschoten, het moet van je kop tot je voeten zijn gezien. Je moet het niet alleen exoterisch en esoterisch ontdekt en herkend hebben, je ‘afwezigheid als ik’ moet niet alleen volledig doorzien en doorleeft zijn, het illusoire dient wis en waarachtig volledig opgebrand te zijn. Alles wat je ooit vanuit het illusoire standpunt van een ‘ik’ of een ‘persoon’ het leven in geworpen hebt, komt als een boemerang naar je terug. Inclusief al je bouwsels en luchtkastelen. Juist wanneer er een lacune ontstaat door de afwezigheid van een illusoire constructie als een ‘ik’ of een ‘persoonlijkheid’, ziet al het weerstane zijn kans om in die lacune, die afwezigheid, op te lossen. Als mensen de natuurlijkheid van dit gegeven niet herkennen en verstaan, gaan mensen weerstand bieden, keren terug naar het zoeken of gaan er op het moment van suprême zelfs vandoor.” “Maar zo je in je angst alleen haar vrede en haar genoegen zoeken zou”… Aanwezige: “Ik heb al heel veel mensen op het moment van suprême de benen zien nemen. Waarom eigenlijk? Is het alleen angst of is het ook iets anders?” Randolph: “Wanneer het Universele op het moment van suprême eindelijk op je deur klopt, doen de meeste mensen heel verrassend niet open. Ergens voelen ze dat bij de overname van het universele je persoonlijke leven voorbij is. Een universeel leven, betekent namelijk dat je niet meer dat leven krijgt, zoals je het persoonlijk wilt hebben. Het kondigt het einde aan van je persoonlijke ingerichte leven met al je belangen en verworvenheden. Klassiek ontstaat er dan bijvoorbeeld in religie het ‘Uw wil geschiedde’... Ik ken een mooi gedicht van Kahlil Gibran over Liefde, waarin deze persoonlijke opgave wordt aangekaart… Kahlil Gibran: “Toen zei Almitra: Spreek tot ons over liefde. En hij hief het hoofd en zag de mensen aan en er viel een diepe Stilte over hen. En met een grote stem zei hij: Wanneer de liefde wenkt, volg haar, al zijn haar wegen zwaar en steil. En zo haar vleugelen je omhullen, laat je gaan, al zou het zwaard, verborgen in haar veren, je verwonden. En zo zij tot je spreekt, geloof haar, ook al verstrooit haar stem je dromen, zoals de noordenwind je tuin verkeren doet in dorre woestenij. Want zo de liefde je kroont, zij kruisigt je ook. En al dient zij tot je groei, zij snoeit je evenzeer. En zo zij opstijgt tot je hoogste en je teerste takken streelt, die trillen in de zon, zij daalt ook af naar je wortelen en rukt hun houvast van de aarde los. Als korenschoven gaart zij je bijeen. Zij dorst je tot je naakt bent. Zij want je tot je vrij bent van het kaf. Zij maalt je tot je blank bent. Zij kneed je tot je buigzaam wordt; En geef je over aan haar heilig vuur, opdat je worden zult tot heilig brood voor Gods heilig feest. Al deze dingen doet de liefde, opdat je kennen moogt het verborgene van je hart en daardoor worden zult een deel van ’s levens hart. Maar zo je in je angst alleen haar vrede en haar genoegen zoeken zou, dan deed je beter je naaktheid te bedekken en van liefdes dorsvloer weg te gaan, de seizoenloze wereld in, waar je zult lachen, maar niet je volle lach, en wenen, maar niet al je tranen…” - Kahlil Gibran, de Profeet Randolph: “Maar zo je in je angst alleen haar vrede en haar genoegen zoeken zou…Wanneer je alleen daarvoor kiest, dan is dat een mooie verwoording van opgesloten zitten in je individualiteit, in je persoonlijk ingerichte spiegelwereld met zijn hoogwaardige spirituele normen en waarden, die inmiddels je zelfgecreëerde spiegelzalen en gevangenismuren vormen. Een andere reden om de realisatiedeur dicht te houden of weer dicht te gooien, zijn belangen. Wanneer het Universele je gaat over nemen, verdwijnt je uniciteit, je hang naar uniekheid en eigenheid. Dat gaat nog een stuk verder dan de herkenning dat er geen ‘ik’ of een ‘persoon’ is en het verdwijnen van alles wat je via het illusoire standpunt van een ‘ik’ of een ‘persoon’ het leven in geworpen hebt. Pas als je wis en waarachtig helemaal klaar bent met een uniek individu zijn, speciaal zijn, bijzonder zijn, ben je klaar voor de Universele stap in je ontwikkeling.” “De bevrijding is niet voor jezelf, maar van jezelf !” Aanwezige: “Hoe gaat die universele stap dan in zijn werking?” Randolph: “Het eerste wat satsang met je doet is je bevrijden van je collectieve of individuele constructies en overtuigingen, en vervolgens van wat je tot nu toe ‘jezelf’ hebt genoemd. In mijn traditie zeggen we dan ook: ‘De bevrijding is niet voor jezelf, maar van jezelf'! Eerst heffen we in satsang je referentiekaders op, vervolgens dat wat refereert. Als dat wat refereert er niet blijkt te zijn en volledig doorleeft in zijn zinsbegoocheling is opgebrand, dienen vanzelf je mentale- en emotionele- en intelligentie-constructies en geloofssystemen zich aan om weg te vallen. Alle muren storten neer of brokkelen af. Het tweede wat in Satsang vervolgens aan bod komt is de opheffing van je uniciteit door je Universaliteit. Hiervoor moet je al aardig zijn afgekickt van het collectieve bewustzijn en een maatschappij die individualisme op een hoog voetstuk heeft gezet en uniciteit, eigenheid en ‘specialisme’ dan ook voortdurend beloond. Heb je nog eigen belangen dan zullen deze in Universaliteit vanzelfsprekend van het levenstoneel verdwijnen. Wat betreft Satsang voor Zelfrealisatie is het ‘doe-het-zelven’ dus voorbij. Hier gebruikt men hier de leermeester niet langer als autoriteit. Het kenmerk van Zelfrealisatie is juist de afwezigheid van autoriteit, noch buiten je, noch binnen je. Het ‘vraag- en-antwoord spelletje’ is doorzien en wordt enkel nog gebruikt om de vraagsteller naar zijn uitgangspunt te leiden om hier zijn blinde vlek te boven te komen…” Aanwezige: “Waar komt Satsang oorspronkelijk vandaan?” Randolph: “Sinds mensenheugenis wordt er al Satsang (voor Zelfrealisatie) gegeven. Toen wij hier nog in berenvelletjes rondliepen, bestond er een het Oosten al een rijke hoogwaardige cultuur. Neem bijvoorbeeld mijn traditie. De Advaita Vedanta bestaat al minstens vijfduizend jaar. Gedurende die vijfduizendjaar heeft de Advaita Vedanta al vele cultuurschommelingen meegemaakt en heeft talloze mensen geholpen om niet alleen hun essentiële levensvragen onder ogen te komen, maar heeft ook vele ‘Zelfrealiseerden’ opgeleverd. Ook de mensheid in zijn huidige toestand verkeert in een roerige tijd waar vele spirituele zoekers naar wezenlijke antwoorden zoeken omtrent de essentie van hun bestaan en hun menszijn. Niet alleen ‘uiterlijk’ verandert voortdurend het wereldtoneel, maar ook ‘innerlijk’ liggen er enorme uitdagingen voor je klaar en komen mensen in allerlei identiteitscrisissen. Door al deze veranderingen worden mensen voortdurend wakker geschud, uit hun comfortzone gehaald en worden er impasses doorbroken.”

Ontwaken…

Omdat er in deze tijd op allerlei gebieden impasses worden doorbroken, maken momenteel veel mensen op spiritueel vlak doorbraken mee. Wanneer er zo’n plotseling doorbraak is, spreken we spiritueel gezien van een glimp of een ontwakingsmoment. Zo’n ontwakingsmoment kan door heftige innerlijke en uiterlijke omstandigheden na een lange intense zoektocht plaatsvinden, maar kan ook ‘out of the blue’ tot je komen. Na zo’n doorbraak of ontwakingsmoment is het vaak moeilijk om nog naar je ‘oude bestaanswijze’ terug te keren met zijn grijze conditioneringen en saaie ingeslepen patronen. Je ‘oude leven’ is ontoereikend voor wat je wis en waarachtig aan de horizon hebt zien gloren, maar wat je hebt gezien of ontdekt heeft zich meestal nog niet volledig doorgezet. Zo kunnen mensen meerdere ontwakingsmomenten beleven. Je zou kunnen zeggen dat ontwaking verschillende stadia heeft. Het eerste stadium wordt de pubertijd der verlichting genoemd. We leven in een hap snap tijd waarin mensen, zodra ze iets gezien hebben dit van de daken gaan schreeuwen of er hun zaakje van maken. In het tweede boek van mijn Meester Cheng trilogie, wordt zo’n ‘pubertijd der verlichting’ als volgt beschreven… “Verheerlijkt herken je je Zelf in alle geschriften. Ze spreken nu over ‘JOU’, en de afwezigheid van ‘jou’. Als een jong veulen in zijn eerste levensjaar vier je de herleving van DÁT. Je lichamen barsten van vreugde. Fonteinen van hartstochtelijk vuurwerk. Badend leef je in de bron van opwellend levenselixer. En als je het niet meer kunt ‘houden’, dan zou je - in een dwaze bui - van de daken kunnen schreeuwen dat je vrij bent, verlicht of Zelfgerealiseerd. Je danst, lacht, huilt, zingt en verstilt. Je stroomt over van liefde en deze stroom maakt alles los. Ze gaat waar ze nooit gaan kon en voert naar al die plaatsen die het daglicht nooit eerder hadden kunnen verdragen. Ook zie je de valkuil van de verheerlijking, het gevaar om ook maar één aangeboden idee op te pakken, of ergens waarde aan toe te kennen. Soms lijkt het erop alsof de realisatie een belang heeft. Al gauw herken je dat dit het obstakel is, dat de liefdesstroom om een illusoir ‘jij die er belang aan hecht’ heen laat buigen, in plaats van dat iedere vorm van ‘jij’ er door weggevaagd wordt.” Wat de meeste mensen niet beseffen, is dat zo’n ontwakingsmoment enkel het begin is van wat Zelfrealisatie genoemd wordt. Het bewustzijn bestaat nu eenmaal in zijn natuurlijke ordening uit een reeks onontkoombare wetmatigheden die een kosmisch web vormen en uitmonden in een heel scala aan staten en toestanden. En bij al die staten en toestanden behoren ook bepaalde menstypen of leerling-typen. Mijn oude leermeester Alexander Smit heeft ze netjes op een rij gezet, die ik in één van de artikelen van dit Satsangmagazine zal bespreken… Ik ga het eerst hebben over het ‘landen’ of stagneren in een bepaalde staat of toestand… Vele mensen zijn tevreden met reeds een kleine verandering. Wanneer je bewust of onbewust in een bepaalde staat of toestand blijft hangen, spreken wij van een valkuil. Er ligt nog een hele reeks klassieke valkuilen voor je klaar. Ik noem deze valkuilen klassiek, omdat deze valkuilen voor iemand die de hele weg heeft afgelegd nogal algemeen en duidelijk herkenbaar zijn. Wanneer deze valkuil doorzien en weer overwonnen wordt, spreken wij van een realisatie- of ontwakingsmoment. In plaats van klassieke valkuilen kun je het ook ‘struikelplekken’ noemen. Je ziet er talloze zielen struikelen en vele niet meer opstaan. Omdat de meest mensen hier blijven rondhangen veranderen de struikelplekken in uithangplekken, waar gelijkgestemden elkaar in hun stagnatie gaan bevestigen en ondersteunen en ontstaan er weer van die exoterische neigingen. Zo kun je op het internet een samenscholing van ideeën aantreffen over wat bijvoorbeeld Satsang en Advaita Vedanta is die door consensus tot spirituele norm verworden. Als iets door het (stagnerende) merendeel (van de mensen) wordt neergezet en bevestigd, dan wordt het al gauw tot een ‘waarheid’ gemaakt. Je zou dit principe zelf één van de klassieke valkuilen kunnen noemen. Neem bijvoorbeeld de uitleg die men in Wikipedia geeft over satsang…” Wikipedia: “Typerend bij satsang is dat er geschriften worden gelezen en dat er wordt geluisterd, nagedacht, gediscussieerd, op meningen wordt ingegaan, er wordt gemediteerd op de bron van deze woorden en dat er een manier wordt gevonden om de betekenis ervan in het dagelijkse leven toe te passen. Hedendaagse satsang-leraren in het Westen combineren vaak Oosterse filosofieën met methoden van de moderne psychologie.” Randolph: “Als dit geen exoterische uitleg van Satsang is, dan weet ik het niet meer. Deze uitleg is echt beschamend. En als dit een collectieve consensus krijgt, dan zie je al gauw dat dit de norm voor Satsang wordt.” “Het alsmaar verder uitbouwen van individualiteit en het erin opgesloten raken is een klassieke valkuil.”

3

4

SATSANG & DARSHAN MAGAZINE

WAT IS SATSANG?

PAGINA 3

SATSANG & DARSHAN MAGAZINE

Aanmelden voor Satsang Wil je de Satsang-avonden, Satsang-dagen, Satsang-weekends, Satsang-weken of Darshans met Randolph bezoeken, meld je dan aan.

Websites Satsang.earth Satsang.es Satsang.eu Satsang.uk Satyasatsang.nl Satsangs.nl Satsangs.de Satsangmagazine.nl Satsangmagazine.be Journal.earth Opensatsang.nl Meestercheng.nl Mastercheng.com